Juf Kyra
Door: Kyra
Blijf op de hoogte en volg Kyra
23 Mei 2006 | Mozambique, Maputo
Twee dagen nadat Jinda overleed, ging er nog een kindje van het weeshuis dood. Terwijl ik de eerste dag nog flink aangeslagen was, deed het me daarna eigenlijk niet zoveel meer. Het is hard om te zeggen, maar je went er wel aan. Misschien beter gezegd; ik ben er nu meer op ingesteld dat dit soort dingen hier gewoon gebeuren. Het heeft geen zin om er lang bij stil te gaan staan, want de wereld draait gewoon verder en er zijn nog een heleboel andere kinderen. Ik probeer ook zo min mogelijk met Nederland te vergelijken, want daar schiet je niets mee op. Het is hier gewoon een compleet ander leven.
Ik ben veel in het kleine schoolgebouwtjes bezig en voel me af en toe een echte juf; ik sta voor de klas, schrijf en teken op het bord, leg dingen uit, geef aanwijzingen, roep kinderen tot de orde en help met huiswerk. Ik vind het wel hartstikke leuk om die kinderen wat te kunnen leren. Aan het eind van de les gaan ze liedjes zingen, terwijl ze in hun handen klappen en dansen, om even te ontspannen. Het is echt geweldig om dat te zien. De volgende keer zal ik proberen daar ook wat foto’s van te maken.
Ik ga iedere vrijdagmiddag een soort handvaardigheid geven en lekker met een groepje kinderen tekenen, knippen en plakken. Het is trouwens nog best lastig om leuke dingen te bedenken, aangezien hun belevingswereld zo klein is. De meeste kinderen hebben een hoop dingen nog nooit gezien of zelfs nog nooit van gehoord.
Ik heb een schitterende Afrikaanse dansvoorstelling gezien, waarin de geschiedenis van Mozambique werd verteld; De Portugezen zijn hier ruim driehonderd jaar de baas geweest. Na een hoop ellende te hebben veroorzaakt, vertrokken zij pas in 1975. De bevrijdingsoorlog en de daarna langdurige en verwoestende burgeroorlog brachten het land aan de rand van de afgrond. De weg is nog lang, maar de economie groeit en het gaat langzaamaan steeds beter met Mozambique.
Jorrit, de oudste zoon van Jolke en Henny, is nu voor een paar weken hier in Maputo. Morgen gaan we voor twee dagen naar Swaziland, een klein buurlandje. Ik ben heel benieuwd wat ik allemaal ga zien tijdens dit tochtje naar Afrika en heb er heel veel zin in.
Ik ben veel in het kleine schoolgebouwtjes bezig en voel me af en toe een echte juf; ik sta voor de klas, schrijf en teken op het bord, leg dingen uit, geef aanwijzingen, roep kinderen tot de orde en help met huiswerk. Ik vind het wel hartstikke leuk om die kinderen wat te kunnen leren. Aan het eind van de les gaan ze liedjes zingen, terwijl ze in hun handen klappen en dansen, om even te ontspannen. Het is echt geweldig om dat te zien. De volgende keer zal ik proberen daar ook wat foto’s van te maken.
Ik ga iedere vrijdagmiddag een soort handvaardigheid geven en lekker met een groepje kinderen tekenen, knippen en plakken. Het is trouwens nog best lastig om leuke dingen te bedenken, aangezien hun belevingswereld zo klein is. De meeste kinderen hebben een hoop dingen nog nooit gezien of zelfs nog nooit van gehoord.
Ik heb een schitterende Afrikaanse dansvoorstelling gezien, waarin de geschiedenis van Mozambique werd verteld; De Portugezen zijn hier ruim driehonderd jaar de baas geweest. Na een hoop ellende te hebben veroorzaakt, vertrokken zij pas in 1975. De bevrijdingsoorlog en de daarna langdurige en verwoestende burgeroorlog brachten het land aan de rand van de afgrond. De weg is nog lang, maar de economie groeit en het gaat langzaamaan steeds beter met Mozambique.
Jorrit, de oudste zoon van Jolke en Henny, is nu voor een paar weken hier in Maputo. Morgen gaan we voor twee dagen naar Swaziland, een klein buurlandje. Ik ben heel benieuwd wat ik allemaal ga zien tijdens dit tochtje naar Afrika en heb er heel veel zin in.
-
24 Mei 2006 - 07:34
Sacha:
Lieve kyr,
Ik lees nog steeds met bewondering en belangstelling je berichtjes. Het klinkt allemaal weer erg heftig.
Ik wens je nog heel veel sterkte toe en natuurlijk veel plezier in Swaziland!
Heel veel liefs! Xje sas -
24 Mei 2006 - 18:08
Anne:
Lieverd, je berichten blijven me shockeren en verbazen.. maar heb echt het idee dat je het heel goed doet daar! Heel knap dat je kan en probeert te relativeren, anders houd je het ook niet vol lijkt me. Ook fijn dat je thuis kan komen (in zo'n fijn huis;)) bij mensen die je behandelen als hun dochter en dat je lol kan hebben met mensen van je leeftijd. Ben benieuwd hoe Swaziland is. Denk aan je en hoop dat alles goed gaat! Ben (nog steeds) trots op je! Heel veel liefs -
25 Mei 2006 - 17:17
Lotte:
Ben blij om te lezen dat het goed met je gaat, ondanks alle nare dingen die er af en toe gebeuren. Ik wens je weer veel sterkte toe en veel plezier. En wat zijn die kindjes schattig zeg, echt poepies, ik ben verliefd op ze (vooral op Santo idd;))
Veel plezier op je reisje en succes met alles om je heen.
Dikke kus. -
06 Juni 2006 - 21:09
Marjo:
Lieve Kyra,
Weer eens zo'n moment dat ik me realiseer hoe weinig je met woorden kunt uitdrukken. Waar het misschien nog wel het meeste over gaat is dat bij leven hoop hoort. Kortom ga door met leven! veel liefs, dikke zoenen en een grote knuffel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
