Eerste indrukken
Door: Kyra
Blijf op de hoogte en volg Kyra
06 Mei 2006 | Mozambique, Maputo
Na een hoop vertraging landde ik eindelijk op het vliegveld van Maputo. Ik vloog vlak over krottenwijken en een enorme dampende vuilnisbelt, dus dat was meteen een goede eerste indruk van Mozambique.
Ik werd opgewacht door Henny, maar ook door allerlei bedelaars, die hier overigens niet uit het straatbeeld zijn weg te denken. Wij reden in een grote jeep langs nog meer krottenwijken, overal kinderen langs de straten, kleine kraampjes, vuilnisbergen etc. Ondanks dat ik echt mijn ogen uitkeek, vloog alles als een waas aan me voorbij. We kwamen in een wat duurdere buurt en stopten uiteindelijk bij een enorm huis in een straat met allerlei ambassadewoningen. De bewaker opende de deuren en ik werd meteen voorgesteld aan het personeel. (er is 24 uur bewaking, iemand die het huishouden doet en kookt, en nog een tuinman die ook wast, strijkt en klusjes opknapt) Het huis is hartstikke groot en mooi. Er is ook een zwembadje. Ik heb een leuk klein kamertje, waar ik meteen wat gezelligs van ben gaan maken en een eigen badkamertje.
Vandaag voor het eerst naar het weeshuis, maar daarvoor nog even langs het ziekenhuis, omdat drie kinderen van het weeshuis daar momenteel liggen. Het ziekenhuis zag er goed uit. Het was ruim, redelijk georganiseerd en wel hygiënisch, maar natuurlijk niets vergeleken bij een Nederlands ziekenhuis.
Het weeshuis is groter dan ik gedacht had. Een Nederlandse pater heeft het dertig jaar geleden opgezet, maar hij is ouder geworden en heeft de controle erover totaal verloren. Het aantal kinderen is enorm gegroeid en de hygiëne verwaarloosd. Iedereen zit buiten op de grond en doet niet zoveel. Het is chaos. Er lopen wat oudere meisjes en vrouwen rond, die de kinderen moeten verzorgen. Maar er zit geen structuur in. Ze hebben niet echt taken en doen allemaal maar wat. Een hoop kinderen gaan niet naar school en er wordt geprobeerd ze daar wat les te geven.
De kinderen zijn heel erg lief en aanhankelijk. Toen we aankwamen renden een heleboel
meteen al naar ons toe. Ze willen voornamelijk aandacht en knuffelen. Er zijn vooral veel hele
kleine kindjes.
Er is genoeg te doen en te verbeteren. Vanaf maandag ga ik iedere ochtend daarheen om mee
te werken en proberen wat structuur en overzicht te brengen. Er bestaan bijvoorbeeld geen
enkele administratie. Er zijn geen lijsten met namen, geboortedata, medische dossiers etc. Dat
is een van de dingen die ik wil gaan doen.
Ik besef alles nog niet zo goed. Dit is hier zo een andere wereld. Het lijkt alsof ik af en toe in
een film zit, maar langzamerhand begint het wel tot me door te dringen dat dit realiteit is.
Ik werd opgewacht door Henny, maar ook door allerlei bedelaars, die hier overigens niet uit het straatbeeld zijn weg te denken. Wij reden in een grote jeep langs nog meer krottenwijken, overal kinderen langs de straten, kleine kraampjes, vuilnisbergen etc. Ondanks dat ik echt mijn ogen uitkeek, vloog alles als een waas aan me voorbij. We kwamen in een wat duurdere buurt en stopten uiteindelijk bij een enorm huis in een straat met allerlei ambassadewoningen. De bewaker opende de deuren en ik werd meteen voorgesteld aan het personeel. (er is 24 uur bewaking, iemand die het huishouden doet en kookt, en nog een tuinman die ook wast, strijkt en klusjes opknapt) Het huis is hartstikke groot en mooi. Er is ook een zwembadje. Ik heb een leuk klein kamertje, waar ik meteen wat gezelligs van ben gaan maken en een eigen badkamertje.
Vandaag voor het eerst naar het weeshuis, maar daarvoor nog even langs het ziekenhuis, omdat drie kinderen van het weeshuis daar momenteel liggen. Het ziekenhuis zag er goed uit. Het was ruim, redelijk georganiseerd en wel hygiënisch, maar natuurlijk niets vergeleken bij een Nederlands ziekenhuis.
Het weeshuis is groter dan ik gedacht had. Een Nederlandse pater heeft het dertig jaar geleden opgezet, maar hij is ouder geworden en heeft de controle erover totaal verloren. Het aantal kinderen is enorm gegroeid en de hygiëne verwaarloosd. Iedereen zit buiten op de grond en doet niet zoveel. Het is chaos. Er lopen wat oudere meisjes en vrouwen rond, die de kinderen moeten verzorgen. Maar er zit geen structuur in. Ze hebben niet echt taken en doen allemaal maar wat. Een hoop kinderen gaan niet naar school en er wordt geprobeerd ze daar wat les te geven.
De kinderen zijn heel erg lief en aanhankelijk. Toen we aankwamen renden een heleboel
meteen al naar ons toe. Ze willen voornamelijk aandacht en knuffelen. Er zijn vooral veel hele
kleine kindjes.
Er is genoeg te doen en te verbeteren. Vanaf maandag ga ik iedere ochtend daarheen om mee
te werken en proberen wat structuur en overzicht te brengen. Er bestaan bijvoorbeeld geen
enkele administratie. Er zijn geen lijsten met namen, geboortedata, medische dossiers etc. Dat
is een van de dingen die ik wil gaan doen.
Ik besef alles nog niet zo goed. Dit is hier zo een andere wereld. Het lijkt alsof ik af en toe in
een film zit, maar langzamerhand begint het wel tot me door te dringen dat dit realiteit is.
-
06 Mei 2006 - 19:47
Lotte:
Heey lieverd, wat fijn dat het nog goed is gekomen met je vlucht en je eindelijk daar bent aangekomen.
Het lijkt me ook heel moeilijk om vanuit hier ineens in zo'n arm land terecht te komen, zo'n grote tegenstelling. Maar nu ben je daar wel en het zou natuurlijk heel fijn zijn als jij wat (kleine) veranderingen zou kunnen brengen, al is het straks alleen maar allemaal iets beter georganiseerd. Dus veel succes lieverd, en ik hoop dat je daar een mooie en bijzondere tijd tegemoet gaat.
Kusje! -
06 Mei 2006 - 21:02
Maria:
Hoi Kyra,
Jouw eerste indrukken hebben bij mij al een hoop gevoelens te weeg gebracht. Dit is werkelijk een andere wereld. Kleine kindjes, net zo oud Nina, die net zo als Nina geknuffeld willen worden. Ik vind het heel moeilijk om de foto's te bekijken. Die blik in hun ogen, de magere armpjes en benen. Hoe ga jij hier mee om? Waar ga je beginnen?Wellicht kunnen wij, als "thuisblijvers", gezamenlijk ook nog iets doen? Ik weet in ieder geval dat jij ze hoop liefde kan geven. Dat alleen al kan een hoop verschil maken. Lieve Kyra, heel veel succes.
Liefs, Maria
-
07 Mei 2006 - 00:02
Ans:
Lieve Kyra,
Wat een aangrijpende foto's, hartverscheurend de foto's van deze zwarte kindjes.
Het raakt mij enorm!
Ik denk en voel dat jij heel veel voor hen kunt en gaat betekenen, naast het ordenen zal de aandacht van jou hen goed doen.
Weer een heel andere wereld dan Portugal of het rijke Amsterdam.Ik wens je veel liefs toe.
Liefs van mij uit een heel andere wereld. -
07 Mei 2006 - 22:09
Marie&Mathilde:
Lieverd! Wat ontzettend indrukwekkend, knap dat je dit doet en met zoveel goede moed. We zijn echt trots op je en weten dat je veel vreugd zal brengen. Heel veel succes met het organiseren van alles, we hopen dat de chaos verminderd kan worden. We blijven je volgen en van je houden. Liefs
M&M -
08 Mei 2006 - 18:01
Anne:
Lieverd, wat ziet 't er allemaal indrukwekkend uit! Ik ben trots op je en denk aan je, en hoop dat je snel je draai daar vindt en veel kan betekenen voor al die zielige maar ook hele lieve kindjes daar! Succes en een hele dikke zoen op je bolletje! -
09 Mei 2006 - 21:04
Vera:
lieverd,
heel veel respect heb ik voor jou en ook een heleboel geloof in jou. Geef die kindjes maar een dikke knuffel. Ze gaan heel erg veel aan je hebben. Als het allemaal een beetje veel wordt zoek dan alsjeblieft iemand om mee te praten! Hele dikke knuffel.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
