bon ano novo

Hoi lieve allemaal,

Ik wil ten eerste even sorry zeggen voor het feit dat ik deze website een beetje verwaarloos en weinig van me laat horen. Maar gelukkig heb ik nu wel met een heleboel mensen speciale rinkelcontacten, wat iedere keer weer heel erg leuk is.

Nog een ‘bon ano novo’ (goed nieuwjaar)! Ik hoop dat jullie allemaal een leuk oud&nieuw hebben gehad. Ik ben dit jaar echt op een hele vette plek het nieuwe jaar ingegaan. Met mijn ouders, Yoer en onze Portugese vrienden hebben we een paar dagen in de Algarve (het zuiden van Portugal) doorgebracht. Het was daar zo’n achttien graden, echt geweldig! Oud&Nieuw hebben we op het strand gevierd met honderden anderen. Er trad een hele bekende Portugese band op, wat zelfs rechtstreeks op de televisie werd uitgezonden. Om twaalf uur, toen jullie dus al een jaar in het jaar 2006 leefden, brak alles los. Van alle kanten spuitende champagneflessen, joelende en omhelzende mensen en spectaculair vuurwerk. Ik heb nog nooit van m’n leven zo mooi vuurwerk gezien. Tussen de donkere zee en de sterrenhemel in was voor twaalf minuten adembenemend ‘fogo de artificio’ (kunstvuur) te zien. De Portugezen hebben ook een leuke traditie voor oud&nieuw; Iedereen eet rond middernacht twaalf rozijnen en doet daarbij twaalf wensen (voor elke maand één). Je zag iedereen met rozijnen, dus natuurlijk deden wij daar ook aan mee. Was echt leuk. Ik denk dat ik deze traditie in Nederland ook maar ga invoeren. Ondank dat het stadje vol met feestende mensen zat, hebben we het niet heel laat gemaakt. Iedereen was moe en bovendien waren we ook met een meisje van vijf die al zat te slapen.

Kerst heb ik dit jaar op een typische Portugese manier gevierd, bij mijn familie in Lissabon. Dat houd in: eten, eten en nog eens eten. Op kerstavond eten alle Portugese families ‘bacalhau’ (een vissoort) en vervolgens een heleboel ‘doces’ (zoete hapjes). Omdat mijn oma Portugees is, heb ik Nederland ook altijd al bacalhau gegeten op kerstavond. Bij de kerstboom liggen een heleboel kadootje.
‘Natal’ (kerst) is hier veel belangrijker dan in Nederland. Vanaf november zijn de mensen al bezig met kerstinkopen. Ook de straten en pleinen zijn dan al vol van kerstverlichtingen en bij een heleboel huizen hangt er aan de buitenkant een kerstmannetje. Zelfs alle lessen op school stonden in het teken van kerst; verhalen, liederen, recepten, spreek- en schrijfopdrachten gingen allemaal over kerst. In Lissabon stond dit jaar weer de grootste kerstboom van de wereld (73 meter hoog). Helaas geen echte, maar één van metaal. ’s Avonds was het echt schitterend, waarbij de verlichting van kleur en vorm veranderde. Er waren altijd kerstliederen te horen, wat een heel speciaal sfeertje gaf.
Bijna iedereen gaat naar de nachtmis op kerstavond. Alle kerken zitten overvol. Ik was nog nooit naar een nachtmis, überhaupt een mis, geweest, en vond het allemaal enorm interessant. Eerste kerstdag begint meteen met een enorme warme middagmaaltijd (voor de meeste mensen ontbijt) Na lunch kwamen mijn ouders en broertje aan. Van de lunch tot de avondmaaltijd worden natuurlijk weer een heleboel ‘doces’ gegeten. Bij het diner is er uiteraard ook weer een overvloed aan eten. Tweede kerstdag bestaat hier niet, waar ik eigenlijk wel blij meer was, want ik kon echt niet nog meer eten.

Tijdens de vakantie had ik best wel heimwee naar Coimbra, wat ik niet verwacht had. Ik was zo blij om weer terug te zijn en iedereen hier weer te zien. De tijd gaat ineens zo snel. Ik ben hier nog maar een paar weken. Misschien dat ik jullie ermee verveel, maar ik ga het toch nog een keer zeggen: ik heb het zo ontzettend leuk met m’n huisgenootje Mai. We hebben inmiddels een heel eigen taaltje ontwikkeld: ‘Maiky’. Een Portugees meisje zat een tijdje naar ons te luisteren en zei op een gegeven moment: ‘jullie spreken helemaal geen Portugees. Ik begrijp de helft niet van wat jullie zeggen.’ Wij hebben bijvoorbeeld heel lang gedacht dat ‘coelho’ lepel betekent. Maar ‘colher’ is ‘lepel’ en ‘coelho’ betekent konijn. Dan zeiden we dus bijvoorbeeld. ‘Wil je met een ‘konijn’ of met een vork eten?’ Zo zijn er nog wel meer voorbeelden. Ik heb zelfs haar lach over genomen en de mensen die hier al geweest zijn, weten hoe apart die is.
Het afscheid hier gaat minstens net zo moeilijk worden als het in Nederland was. Dit leventje hier in Coimbra ga ik echt voorgoed verlaten. Ik heb het met Birgit, een meisje dat op dezelfde dag weggaat als ik, al over ons afscheidsfeestje gehad. Ik vind het natuurlijk ook heel leuk om weer terug naar Nederland te gaan en iedereen weer te zien. Maar ik heb het hier zo ontzettend leuk. Dat krijg in nooit meer terug.

Mijn oma, de moeder van mijn moeder, is net weer weggegaan. Zij is in Lissabon geboren, maar woont nu al bijna vijftig jaar in Amsterdam. Van haar heb ik dus 25% Portugees bloed geërfd. Voor haar is het heel bijzonder dat haar kleindochter nu in Portugal woont om Portugees te studeren. En ook ik vond het heel speciaal om met mijn Portugese oma van bijna tachtig samen in Coimbra te zijn. We hebben meer Portugees dan Nederlands gesproken! Ondanks dat ze hier maar één nacht was, hebben we heel veel gedaan en gelopen. Ze is nog hartstikke energiek voor iemand van die leeftijd. Bij bijna ieder standbeeld dat we passeerden, wist ze een heel verhaal te vertellen. Wij kwamen nog een aantal van mijn klasgenootjes tegen, waar ze hele grappige gesprekken mee had. Zij spreekt vloeiend Engels en Portugees, Nederlands, goed Frans en ze wist zelfs wat Japanse woorden te zeggen. Ik was onder de indruk en trots tegelijk. Het was echt leuk en bijzonder om met haar samen in Portugal te zijn.

Het weer hier is heel apart. Soms is het ineens heel warm en soms weer heel erg koud. Buiten is het warmer dan binnen. In de klas zit iedereen met zijn jas aan. We lopen met een jas onder de arm naar school om hem vervolgens in de klas aan te kunnen trekken. In huis is het ook zo koud. We hebben maar één gaskacheltje in de keuken, die alle kamers moet verwarmen en ’s nachts niet aan mag staan. Wij hebben een keer drie dagen zonder verwarming gezeten, omdat onze huisbazin verdwenen was en zij de enige zou zijn die ons een nieuwe gasfles kon geven. ’s Avonds ga ik altijd heel laat naar bed, omdat ik gewoon geen zin heb om naar mijn koude kamertje te gaan. Als ik ’s ochtend wakker word, zie ik wolkjes boven mijn hoofd, wat m’n eigen adem blijkt te zijn. Soms blijf ik ook gewoon in bed liggen, omdat ik het te koud vind om op staan en me in de kou aan te moeten kleden. Heel vreemd dat dat een reden is om de eerste les maar niet naar school te gaan. Bij heel veel mensen is dat ’s ochtend een overweging.

Amy en Michelle, mijn Canadese vriendinnetjes uit mijn klas, zijn alleen maar bezig met reisjes plannen. Zij blijven hier het hele jaar en nu ze eenmaal in Europa zijn, willen ze ook alles zien. Na school duiken ze meteen achter het internet of gaan naar reisbureaus om vluchten te boeken naar Parijs, Italië, Dublin, Marokko en ga zo maar door. Waar ze het geld vandaan halen weet ik niet, maar al hun gesprekken gaan de laatste tijd alleen maar daarover. Af en toe is dat wel een beetje lastig en jammer voor mij. Het is wel weer leuk dat ze waarschijnlijk in maart naar Amsterdam willen komen.

Vorige week vroeg ik aan mijn huisbazin of er na mij iemand anders in dit huis zou komen. Mai zag er namelijk heel erg tegenop om alleen achter te blijven. ‘Als jullie dat graag willen, breng ik morgen een nieuw meisje’, was haar antwoord. En de volgende dag kwam er inderdaad ’s ochtends een nieuw meisje. Ze heet Odilia, is 22 jaar, Portugees en komt uit Madeira. Ze is gelukkig een heel leuk meisje. De meeste Portugese meisjes zijn heel erg gesloten en terughoudend. In de discoteken zijn ook altijd veel meer jongens dan meisjes. Daarom zijn er ook zoveel lady nights en zijn wij, buitenlanders, zo interessant voor de Portugese jongens. Maar Odilia is heel sociaal en gezellig. Af en toe zelfs een beetje te open; Afgelopen dinsdag bijvoorbeeld klopte ze op mijn deur. Ik lag in bed, het was al bijna drie uur ’s nachts, had de volgende ochtend les en sliep al bijna. Ze kwam bij me op bed zitten en heeft minstens een uur over alle problemen met haar vriendje gepraat; ‘ze was erachter gekomen dat hij vreemd was gegaan, maar ze houdt nog wel veel van hem. (god, dat kwam me bekend voor.) Bovendien liegt hij regelmatig en houdt hij dingen voor haar achter.’ Terwijl mijn ogen bijna dichtvielen, probeerde ik ingespannen haar verhaal te volgen. En ik telkens maar: ‘ja, ja, ‘sim, sim’, ooh, aah, wat vervelend, ‘chato’, lastig, moeilijk, ja ik snap het, ja…’ Was heel apart, want ik kende haar natuurlijk nog nauwelijks. Maar ze moest het blijkbaar even aan iemand kwijt en was me dankbaar voor mijn luisterend oor. Het is wel heel erg leuk dat ik nu ook veel met een Portugees meisje praat. Daar leer ik natuurlijk veel meer van dan wanneer ik met buitenlanders Portugees spreek. Odilia kan ons ook goed helpen met huiswerk.
Het is wel vreemd dat de huisbazin ons niet gewoon verteld had dat er een extra meisje bij zou komen, want dat moet ze al eerder geweten hebben. Twee weken geleden maakte ze ineens dat kleine kamertje open ‘om even te luchten’. Nu snap ik waarom ja. Maar goed, dat mens is nou eenmaal een raar en naar persoon. Ze zei bijvoorbeeld ook ineens dat ik extra moest betalen voor de gasflessen, terwijl ze daarvoor zei dat het bij de huurprijs inbegrepen zat. Dat ga ik natuurlijk mooi niet doen. Zij is de enige die ik niet ga missen als ik weg ben.

Yoer, ik vond het heel erg leuk om met jou die laatste dagen in Coimbra te zijn en samen uit te gaan. Heel veel succes met die wedstrijd tegen die Ier. Sms me de uitslag.
Oma, ik vond het heel speciaal en gezellig met u hier in Portugal
Lotte heel erg bedankt voor je lieve kerstkaartje. Tot woensdag.
Marie, woensdag krijg jij een extra dikke knuffel van mij
Lotte en Marie, straks zijn we weer KLM. Neem een warme pyjama en trui mee.
Reneetje, gefeliciteerd met je natuurkunde!
Janne, nogmaals ‘parabens’ (gefeliciteerd). Heb je een gezellig etentje gehad?
Os meus pais, gostei muito de ficar convosco durante as ferias.
Buikje, hoe vind je de trainingen bij Edi ?
Bri, weer heel erg bedankt voor je kaart en brief. Heel erg leuk!
Vera, dankjewel voor je mailtje. Ik wil je zo graag kunnen spreken, maar dat weet je al.
Til, ben heel blij voor je dat je het zo leuk hebt met Daniela, David en (ben zn naam vergeten)
Put, Mai en ik hebben het regelmatig over je en dan noemt ze je altijd ‘Poet’. Wij hebben heel veel zin in de week dat jij en Thuur hier komen.
Anne, hoe gaat het met de voorbereidingen voor Tailand?
Milanka, leuk dat je me weer even gebeld hebt.
Sacha, ik weet niet of je de site wel eens leest, maar ik ben blij dat het nu zo goed met je gaat en heb heel veel zin je weer te zien.
Charlot, ik weet ook niet of jij dit gaat lezen, maar ik ben heel benieuwd naar je nieuwe kamer.
Gerda, jammer dat we elkaar net misliepen in Lissabon. Ik hoop dat je het leuk hebt gehad.
Peder, Sandra en kinderen, heel erg bedankt voor jullie lieve kaartje. Was ik echt heel blij mee.
Maria, mn kleine nichtje kan dus eindelijk een beetje praten. Ben heel benieuwd.
Suur, ik heb je optreden in Paradiso helaas weer moeten missen.
Arjen, jij zit tegenwoordig dus ook in Casa. Wordt een gezellige boel daar. Ik ga nog een keer naar Salamanca. Misschien weet je nog wat leuke dingen, die je tegen Thuur en Put kan zeggen.
Syl, jammer dat jij, als een van de weinige, niet hier komt. Cifumi wil je namelijk zo ontzettend graag ontmoeten en je haar kunnen voelen.
Carolien en Martijn, ik heb zin om weer met jullie bij het kampvuur in Drente te zitten.
Agnes en Ruben, alles goed met Anne en Femke?
Mirko en Dorus, hebben jullie het nog leuk in Perugia? Laurie en Susanne doen wel hele bijzondere dingen zeg. Leuk om af en toe haar site te lezen. Wanneer komen jullie weer met een NDM?