festas

De feestweek eindigde in een spectaculaire parade door de stad. Alle studenten waren verkleed in de meest absurde outfits en vertegenwoordigden hun faculteit. Iedere faculteit heeft een eigen kleur, die terugkwam in hun kleding: Rechten heeft bijvoorbeeld groen, medicijnen - geel, letteren – donkerblauw, wis- en natuurkunde – lichtblauw, psychologie – oranje, farmácia – paars en economie rood met wit. Iedereen, zelfs opaatjes en omaatjes gingen de straat op om deze vertoning te aanschouwen. Natuurlijk was er ook een groot eindfeest, waar zelfs studenten uit andere delen van het land op af kwamen.
Na deze drukke week was ik wel toe aan veel slaap. Vooral de laatste avond was extreem laat geworden, waardoor ik de dag erna letterlijk alleen maar geslapen heb. Ik denk dat alles studenten in Coimbra het twee dagen wel even rustig aan hebben gedaan, dus nu kunnen we er allemaal weer tegenaan. De Portugezen hebben op de een of andere manier moeite om mijn naam te onthouden. Ze noemen me daarom a rapariga loira (het blonde meisje). Inmiddels hebben ze een ezelsbruggetje bedacht om mijn naam te onthouden; gira kyra('g' uitspreken als in horloge), wat ‘leuke kyra’ betekent. Dat vind ik dus helemaal geen verkeerde bijnaam. Is weer eens wat anders dan ‘Kzoeb’.

Ik heb me hier ook alweer bezig gehouden met sport (Kyra kan nou eenmaal niet zonder sport). Afgelopen nacht heb ik gedroomd dat mijn rechtervoet verlamd was. Ik sprong vanmorgen dus meteen uit bed en was nog nooit zo gelukkig met m’n twee voeten. Ik heb twee keer in de week tennisles en ben lid geworden van een studentenvereniging. Vorige week heb ik samen met Amy, Mai en Michelle voorgespeeld en zijn we op niveau ingedeeld. Ik train gelukkig op dezelfde tijden als zij, maar in een andere groep. Ze waren onder de indruk van mijn spel (het tennis in Portugal stelt namelijk niet zoveel voor) en hebben me uitgenodigd voor een toernooi en een soort wintercompetitie. Ik ben zeer benieuwd.
Deze drie sportieve meisjes stelden voor om ook te gaan voetballen. Wij zijn dus meteen enthousiast gaan informeren, blijkt Coimbra geen damesvoetbal te hebben. Verontwaardigd besloten wij om dan zelf maar een team te maken. Nu zijn we dus bezig met het werven van andere meisjes. Misschien ga ik ook wel basketballen en/of dansen. Ik wil weer eens van alles en ben bezig het allemaal uit te zoeken.

Nu ik schrijf merk ik weer dat mijn Nederlands achteruit gaat. Ik spreek de taal alleen maar als ik met Nederland aan de telefoon ben en heb steeds de neiging om Engelse en Portugese woorden erdoorheen te gooien. Het is gek dat dat zo snel kan veranderen. Mijn aantekeningen in de les zijn meestal ook in het Portugees of Engels. Ik heb net mijn eerste brief in het Portugees geschreven naar oma, Odete en Madrinha, waar ik heel trots op ben.

Mai en ik zijn echte maatjes aan het worden. We doen bijna alles samen; naar school lopen, huiswerk maken, boodschappen doen, koken, eten, roken (het spijt me pap en mam, het is me niet gelukt), thee drinken, muziek luisteren, uitgaan, dansen, drinken, de portugese jongens bekijken en beoordelen en ga zo maar door. We hebben het heel gezellig. Ik eet dus veel Japans (= veel rijst) en ken inmiddels al aardig wat gerechten. Ik begin ook al een speciale liefde voor rijst te krijgen. Milanka, nu wil ik met jou een keer naar Japan gaan. Wat klinkt dat Nepal-plan trouwens gruwelijk vet zeg.

Maandag wordt er waarschijnlijk bij ons appartement een Halloween-party gehouden. Ikzelf heb nog nooit Halloween gevierd, dus ik ben zeer benieuwd hoe dat zal worden.

Er hebben al een heleboel mensen geboekt om naar Portugal te komen, wat ik echt heel erg leuk vind. Ik verheug me er enorm op om jullie als te laten zien en jullie te laten meedraaien in mijn leventje hier.

16 t/m 22 november komt Arthur
24 t/m 27 november is papa hier.
1 december t/m ? komen Renée en Milanka en gaan we sinterklaas vieren.
7 t/m 11 december komt Janne
15 t/m 24 december is Tillie in Portugal
25 december t/m 6 januari zijn papa, mama en m’n broertje Yoertje hier.
27 januari t/m 4 februari komen Pieter en Arthur
20 februari ga ik zelf weer naar huis.

Ik krijg het nog hartstikke druk hier, maar vind het allemaal heel erg leuk dat jullie mij komen opzoeken! Lot, Marie, Anne (en Vera), ik hoop heel erg dat ik jullie nog hier ga zien.

Verder blijf ik jullie berichtjes heel erg leuk vinden en verheug me er altijd weer op om een internetcafé in te gaan en al jullie reacties te lezen.

Heel veel liefs,
Kyrinha