zoektocht met Japanners

Vanmorgen vroeg vertrok Teresien, na een kort emotioneel moment. Nu was ik dus echt alleen en ik had nog geen flauw idee wat ik vandaag zou gaan doen. Maar de dag verliep zoals ik nooit gedacht had.
Vanzelfsprekend zaten er weer een aantal Japanners in huis. Ik had allemaal foto’s uit tijdschriften gescheurd, die we met z’n allen in de keuken ophingen, wat ze overigens helemaal geweldig vonden. Het ziet het nu in ieder geval alweer wat gezelliger uit. Ze vroegen of ik meeliep naar de universiteit, om nog te betalen en kopieën van paspoorten in te leveren. Daar werd een groep nieuwe studenten ontgroend ofzo. Ze dragen hier een zwart pak en een grote cape, wat een speciale studentenoutfit is. Het hoort denk ik bij een bepaalde studentenvereniging. Ze lopen vaak in groepen door de stad en hebben een eigen lied en dansje. Vanmorgen repeteerde ze dit, wat een heel apart schouwspel was. In één van de kleine straatjes dronk ik een kopje koffie met de japanners in een cafeetje. Hier probeerden we hakkelend met elkaar te communiceren, wat voor buitenstaanders heel grappig moet zijn geweest om te zien. We grinniken continu, omdat de helf van wat we zeggen toch niet van elkaar begrijpen. Hun vocabulair is eigenlijk best aardig, maar hun uitspraak zo slecht, wat het voor mij extra lastig maakt te verstaan. Ik vertelde dat ik sushi heel erg lekker vind, maar in Nederland zo duur is. Het idee ontstond om sushi te gaan maken, maar de ingrediënten bleken moeilijk te vinden te zijn. Wij hebben de hele stad afgelopen en werden overal heen gestuurd, maar nergens vonden we wat we zochten. Toen we uiteindelijk met lege handen thuiskwamen bleek de buurman het wel te weten en nam ons mee. Daar reed ik dan in een auto door Coimbra met een dikke Portugees, drie Japannertjes en ‘Kyrinha’ in het midden, op zoek naar ingrediënten voor sushi. Op zich best een bizarre situatie als je erover nadenkt. In een speciale winkel vonden we alles wat we wilden, waarvan ze door het dolle heen raakten.
Terwijl ik thuis met het Mexicaanse meisje Spaanstalige en Braziliaanse muziek luisterde, maakten de Japanse meisje sushi klaar. Plotseling hoorden we een hoop gesis en gegil… De keuken bleek bijna in de fik te vliegen, maar de vlam in de pan werd gelukkig alweer snel gedoofd. Met z’n vijven hebben we heerlijk gegeten in ons kleine keukentje. Een goed begin van nieuwe contacten! Zonet hebben we elkaar alle foto’s van onze vrienden laten zien. Pieter is erg populair hier in Portugal, vanwege z’n blauwe ogen en blonde krullen. Marie en Anne vallen hierdoor ook zeer in de smaak.
Morgenavond gaan waarschijnlijk naar een concert in een park, binnenkort naar de discotheek en ook een keer naar de cinema. Ik kijk er ook naar uit morgen en komende week de andere buitenlandse studenten te leren kennen.